Πάτερ Γυμνάσιος ο Λαυριώτης

Νικολάου Μιχαλόπουλου - Πάτερ Γυμνάσιος ο Λαυριώτης

ε) Ο π. Γυμνάσιος ήταν αφιλοκερδής και γεμάτος αγάπη για τους συνανθρώπους του. Από κανένα ασθενή του δεν έπαιρνε χρήματα. Κάθε του θεραπεία την έκαμε δωρεάν. Όλους τους εξέταζε δωρεάν. Το μόνο δώρο που δέχθηκε είναι από το νέο που θεράπευσε στην ι. μονή οσίου Μελετίου από έκζεμα προσώπου, και ήταν ένα ζεύγος παπούτσια. Και αυτό γιατί ο νέος ήταν πολύ πιεστικός. Ο ίδιος έλεγε: « «... ούτε μίαν πεντάρα επήρα ποτέ από κανένα και ούτε θα πάρω. Ό,τι κάμνω το κάμνω δωρεάν και διά την σωτηρίαν της ψυχής μου»⁴³. Και αλλού: «... δεν κάνω τον καλόν για να έχω αμοιβήν στον κόσμο αυτόν. Τι να τα κάνω εγώ τα χρήματα; Μια ψυχή είμαι και ας είναι καλά οι χριστιανοί, δεν μ' αφήνουν να πεινάσω»⁴⁴. Το ότι δεν έπαιρνε χρήματα φαίνεται και από το γεγονός που συνέβη στη μονή του Οσίου Μελετίου Αττικής, όπου πολλοί κλινικάρχες των Αθηνών του πρότειναν να τον προσλάβουν ως νοσοκόμο στην κλινική τους. Ο Γυμνάσιος απέρριψε με οργή τις προτάσεις αυτές τονίζοντας ότι «ποτέ δεν εδέχετο να μεσολαβεί ο ίδιος για εμπορική εκμετάλλευση εκείνων που υποφέρουν και ελπίζουν από τις συμβουλές του να βρουν κάποια ανακούφιση του πόνου των» («Ταχυδρόμος», φ. 11714/4. 11.1980).

στ) Ο π. Γυμνάσιος ήταν άνθρωπος φοβερής μνήμης⁴⁵. Θυμόταν πράγματα και γεγονότα, ύστερα από πολλά χρόνια, γεγονός που εξηγεί γιατί γνώριζε δύο χιλιάδες βότανα, τις περιοχές που αναπτύσσονταν, τις ιδιότητες τους τις θεραπευτικές κ.λ.π.

ζ) Επιγραμματικά θα λέγαμε ότι ο Γυμνάσιος ήταν σοβαρός, πράος, ασκητικός, ήρεμος, ειλικρινής, σεμνός, ολιγόλογος, περιποιητικός, υπομονετικός, ολιγαρκής, αμνησίκακος. Μολονότι υπέστη τόσες διώξεις και ταλαιπωρίες, ακόμη και τρελό τον έβγαλαν, εντούτοις αυτός τα δεχόταν όλα με την ελπίδα πως οι Αρχές θα αφυπνισθούν και θα του χορηγήσουν άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος για να προσφέρει ό,τι μπορούσε στους πάσχοντες.

4. ΠΟΙΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕ Ο ΓΥΜΝΑΣΙΟΣ ΛΑΥΡΙΩΤΗΣ

Όπως προαναφέραμε, ο Γυμνάσιος δεν θεράπευε όλες τις αρρώστιες. Θεράπευε ορισμένες μόνο παθήσεις, και αυτές αν δεν είχαν φθάσει στο απροχώρητο. Κυρίως θεράπευε παθήσεις δερματολογικής φύσεως, στομάχου, τραυμάτων, φυματίωσης, άσθματος, ελονοσίας και διαφόρων εξαρθρώσεων μελών του σώματος. Μάλιστα για να θεραπεύσει κάποιον ο Γυμνάσιος έπρεπε να τον δει προσωπικά και να τον εξετάσει. Δεν έδινε συνταγές για αρρώστους που ήταν μακριά. «Αν δεν ιδώ τον άρρωστο, είπε στον Β. Μεσολογγίτη, για να καταλάβω από τι ασθένεια υποφέρει, δεν μπορώ να δώσω καμιά συμβουλή και κανένα φάρμακο»⁴⁶. Την πεποίθηση του αυτή την δικαίωσε στην περίπτωση του γραμματέα της ι. μητρόπολης Καβάλας Νικολάου Μαυρίδη, που έλεγε ότι έπασχε από έλκος στομάχου. Μόλις τον είδε και τον εξέτασε ο Γυμνάσιος του είπε: «...Δεν μου φαίνεται να είναι αυτή η αρρώστια σου, για να δούμε...»" και πραγματικά δεν ήταν έλκος, αλλά, όπως είπε, πτώση στομάχου!

Ο δημοσιογράφος της εφημερίδας «Φως» της Θεσ/νίκηςΑ. Κοντόπουλος, στις 9 Αυγούστου 1930, δημοσίευσε συνέντευξη του με τον Γυμνάσιο. Σε σχετική ερώτηση τί δεν θεραπεύει ο Γυμνάσιος του απαντά: «... εκτός από τη φθί-ση, ο κόσμος νομίζει ότι θεραπεύω την τύφλωση, τον καρκίνο και τους άλαλους. Αυτά είναι ψέματα. Δεν κάνω θαύματα, κάμνω καλή διάγνωση και δίδω το κατάλληλο φάρμακο. Δεν θεραπεύω κάθε αρρώστια...». Στη συνέχεια αναφέρει ότι στην περίπτωση της τύφλωσης ... κάνει δυνάμωμα νεύρου του ματιού, στους άλαλους κόβει γλωσσοδέτη κ.λ.π. Ο ίδιος δε ο Κοντόπουλος στη συνέντευξη του καταλήγει ότι «ο Γυμνάσιος δεν κάνει θαύματα, αλλά έχει μίαν τεραστίαν και ακατανόητον διαγνωστικήν ικανότητα και μίαν βαθυτάτην γνώσιν των βοτάνων και των θεραπευτικών ιδιοτήτων των»⁴⁷.

Ενδιαφέρουσα είναι και η ομολογία του Γυμνάσιου που έδωσε στον Εισαγγελέα Καβάλας κατά την πρώτη του σύλληψη και δίκη. Είπε: «... τον γιατρό δεν κάμνω, καλοσύνες μόνο κάμνω εις τον πάσχοντα κόσμον, και κανένας νόμος δεν τιμωρεί την καλοσύνην»⁴⁸. Και ο ίδιος, όταν τον συνέλαβαν για δεύτερη φορά, σε ερώτηση του Νομάρχη Καβάλας, «αν θεραπεύει πάσαν νόσον...», απάντησε: «Παρέμεινα επί 12ετία κοντά εις τον μοναχόν ιατρόν κ. Σπυρίδωνα και εκεί έμαθα ό,τι γνωρίζω. Δεν είναι αληθές ότι θεραπεύω πάσαν νόσον. Γνωρίζω μόνο μερικά βότανα κατάλληλα διά την θεραπείαν ορισμένων μικρο-ασθενειών. Και τας γνώσεις μου αυτάς τας απέκτησα εκ πείρας ... Δεν επηγ-γέλθην ποτέ τον ιατρόν. Μερικάς συμβουλάς έδιδα μόνον»⁴⁹.

Και στην απολογία του στον Εισαγγελέα Καβάλας, που του είπε ότι τον κατηγορούν επί αγυρτεία, απάντησε: «... Δεν ξέρω τι θα πει αγυρτεία. Είναι αλήθεια ότι δεν έχω δίπλωμα ιατρού, ούτε ξέρω καν γράμματα, αλλά μπορώ να γιατρεύω πολλές αρρώστιες. Όσοι έρχονται σε μένα βρίσκουν την υγειά τους. Χρήματα δεν τους παίρνω. Επομένως δεν εκμεταλλεύομαι κανένα. Μπορώ να αρνηθώ τις υπηρεσίες μου σ' έναν άνθρωπο που πάσχει, αφού είμαι σε θέση να τον κάνω καλά;»⁵⁰.

Την ίδια ομολογία κάνει και στους δημοσιογράφους στο Βόλο κατά την επιστροφή του από τον Πειραιά στη Θεσ /κη: «Όπως βλέπετε είμαι υποχρεωμένος να κινούμαι κρυμμένος, γιατί έτσι που με παρουσίασαν οι εφημερίδες πίστεψε ο κόσμος ότι είμαι θαυματοποιός, ότι και μόνο να δω έναν άρρωστο, μπορώ να τον θεραπεύσω, ενώ τίποτε απ' αυτά δεν είναι αλήθεια. Και η μόνη αλήθεια είναι ότι έχω κάποια πείρα πάνω στη θεραπευτική ιδιότητα που έχουν τα βότανα για ορισμένες ασθένειες. Σας παρακαλώ να γράψετε για να το μάθη ο κόσμος ότι ο Γυμνάσιος ημπορεί να είναι βοτανολόγος, δεν είναι όμως γιατρός για κάθε αρρώστια, όταν μάλιστα ο ίδιος δεν παρασκευάζει τα ανάλογα βότανα, εκείνα που νομίζει ότι μπορούν να θεραπεύσουν ορισμένη ασθένεια»⁵¹. Ομολογία που είναι καθρέφτης της προσωπικότητας του.

__________________

43. «Μακεδονικά Νέα» Θεσ/κης, φ. 31 Ιουλίου 1930.

44. «Μακεδονικά Νέα» Θεσ/κης, φ. 2 Αυγούστου 1930.

45. «Ταχυδρόμος» Καβάλας, αριθ. φ. 11730/23-11-1980. Υπάρχει το περιστατικό με την κοπέλα Καλεύρα από την Ξάνθη, που τη θυμήθηκε ύστερα από 30 χρόνια.

46. «Μακεδονικά Νέα» Θεσ/κης, φ. 28 Ιουλίου 1930.

47. Εφημερίδα «Φως» Θεσ/κης, φ. 9 Αυγούστου 1930. Πρβλ. και «Κήρυξ» Καβάλας, φ. 16 Ιουλίου 1930: «...Ο καλόγηρος δεν κάνει θαύματα. Δεν έχει καμιά θεϊκή δύναμη. Είναι ένας πρακτικός γιατρός ... ένας κομπογιαννίτης».

48. «Μακεδονικά Νέα» Θεσ/κης, φ. 28 Ιουλίου 1930.

49. «Κήρυξ» Καβάλας, φ. 6 Αυγούστου 1930.

50. «Κήρυξ» Καβάλας, φ. 11 Ιουλίου 1930.

51. «Ταχυδρόμος» Καβάλας, αριθ. φ. 11721 /13-11-1980. Παρόμοια ομολογία την αναφέρει και ο Β. Μεσολογγίτης: «...βέβαια Θεός δεν είμαι για να δώσω το πόδι στον άρρωστο ... ούτε το νεύρο στο μάτι ... αλλά κάνω σωστά όσα μπορώ να κάμω και σας το λέγω να το γράψητε για να το μάθει όλος ο κόσμος. Ας μ' αφήσουν ελεύθερο να κάμω τη δουλειά μου, χωρίς να παίρνω παράδες» («Μακεδονικά Νέα», φ. 29 Ιουλίου 1930).