Πάτερ Γυμνάσιος ο Λαυριώτης

Νικολάου Μιχαλόπουλου - Πάτερ Γυμνάσιος ο Λαυριώτης

9. Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΚΑΙ ΑΠΕΛΑΣΗ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ

Ο Γυμνάσιος για ένα μικρό χρονικό διάστημα παραμένει στο Θεολόγο και θεραπεύει τους ασθενείς, που καθημερνά γίνονται περισσότεροι και απαιτητικότεροι. Αυτή η κατάσταση δεν του είναι και τόσο αρεστή. Γι' αυτό έρχεται κρυφά στην Καβάλα και διαμένει στο κτήμα του Τσάκαλου, στο Παληό Τσιφλίκι. Για ένα διάστημα οι ασθενείς έχασαν τα ίχνη του, αλλά γρήγορα διαδόθηκε ότι βρίσκεται στο Παληό. Αμέσως άρχισαν οι ασθενείς να καταφθάνουν και εδώ κατά κύματα και να δημιουργούν τα ίδια προβλήματα. Βέβαια, οι Αρχές προσπαθούσαν να τους εμποδίσουν, αλλά τους ήταν αδύνατο κάτι τέτοιο. Μάλιστα ο νομίατρος Χρυσανθάκης ανέφερε στο Λιμεναρχείο πως πρέπει να απαγορεύσει κάθε απόπλουν πλοιαρίου για το Παληό, γιατί εκεί παρουσιάσθηκαν κρούσματα τύφου εξανθηματικού. Στις 2 Αυγούστου 1930 μετέβησαν στο κτήμα του Τσάκαλου, στο Παληό Τσιφλίκι, ο νομίατρος Χρυσανθάκης, ο δ/ντής της Νομαρχίας Αναγνώστου και ο διοικητής του τμήματος ασφαλείας Πατσατζής και συνέστησαν στο Γυμνάσιο να φύγει στο Άγιο Όρος.

Η όλη υπόθεση απασχόλησε και το Γενικό Διοικητή Θράκης Κακουλίδη, που αποφάσισε να βρει μια λύση στο πρόβλημα και διέταξε την απέλαση του Γυμνάσιου στο Άγιο Όρος, γιατί υπήρχε σχετικό διάταγμα που απαγόρευε στους μοναχούς του Αγίου Όρους να περιφέρονται εκτός αυτού πέραν του εικοσαημέρου⁶⁹.

Στον «Κήρυκα» είναι δημοσιευμένα τα περιστατικά της μεταγωγής του Γυμνάσιου στο Άγιο Όρος. Εκεί υπέστη διάφορες ταλαιπωρίες και κακομεταχειρίσεις εκ μέρους των μοναχών⁷⁰, πιθανόν από αντιζηλία, επειδή και εκεί κατέφθαναν ασθενείς, που επίμονα ζητούσαν το Γυμνάσιο. Στο τέλος και η Ιερά Επιστασία αναγκάσθηκε να διατάξει την απομάκρυνση του, στις 29 Αυγούστου 1930, με το ακόλουθο απολυτήριον: «Αριθμός 470. Ο φέρων το παρόν Γυμνάσιος μοναχός μη αναπαυόμενος εν τη καθ' ημάς αδελφότητι απέρχεται εκ της ιεράς ημών μονής. Εις ένδειξιν όθεν δίδεται αυτώ ιεροσφράγιστον απολυτήριον ημών γράμμα, ίνα τω χρησιμεύσει όπου δει. Εν μεγάλη Λαύρα 28 Αυγούστου 1930. Οι επίτροποι της Ιεράς και Σεβάσμιας Μονής Μεγάλης Λαύρας. Γέρων Επιφάνιος. Γέρων Χριστόφορος και οι συν ημίν εν Χριστώ αδελφοί».

Με το πλοίο «Αγγελική» ήλθε στην Καβάλα και με εντολή του κ. Κακου-λίδη έγινε η απέλαση του για τον Πειραιά με το πλοίο «Μιαούλης» για να εισαχθεί στο Δρομακαΐτειο Ψυχιατρείο. Εκεί έμεινε 3 ημέρες. Εξετάσθηκε από το δ/ντή Κωνσταντινίδη και βρέθηκε υγιής. Με παρέμβαση της αρχιεπισκοπής Αθηνών οδηγήθηκε στην ι. μονή του Οσίου Μελετίου, στον Κιθαιρώνα.

10. Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ TOΥ ΣΤΗΝ I. ΜΟΝΗ TOΥ ΟΣΙΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

Στην Ι. Μονή του οσίου Μελετίου ο Γυμνάσιος παρέμεινε συνολικά μόνο 33 μέρες. Σ' αυτό το χρονικό διάστημα δέχθηκε και θεράπευσε πολλούς ασθενείς. Ο I. Πριμικίδης, που τον συνάντησε στη μονή για να του ανακοινώσει ότι θα επιστρέψει στη Θάσο⁷¹, γράφει ότι τον επισκέφθηκαν γύρω στις 2.000 αυτοκίνητα, πολλοί καθηγητές Πανεπιστημίου, υπουργοί, ιατροί, κλινικάρχες και άλλοι επιστήμονες. Μάλιστα υπήρχε και αστυνομική φρουρά μπροστά στο κελί του, που ήταν στο β' όροφο του οικοδομήματος της μονής, για να αποφεύγονται επεισόδια, όταν έριχνε κάθε πρωί από το τοίχωμα τους μικρούς αριθμούς προτεραιότητας σε χαρτί από 1 μέχρι 100.

Και εδώ πολύς κόσμος είχε «στρατοπεδεύσει», κατασκηνώσει έξω από την ι. μονή σε αυτοσχέδιες σκηνές, κάτω από τα δένδρα. Και εδώ συνέβη ό,τι ακριβώς και στο Θεολόγο. «Στους χιλιάδες ασθενείς, γράφει ο I. Πριμικίδης, προσετίθεντο κάθε μέρα και άλλοι, γεγονός που απειλούσε και αυτή ακόμη τη δημόσια υγεία, αλλά και τον εφοδιασμό τους με τρόφιμα και άλλα μέσα δια-βιώσεως»⁷².

Με ενέργειες του Αθηναίου δικηγόρου και θαυμαστή του Λυμπερίου Παπανδρέου και άλλων θαυμαστών στον υπουργό Εσωτερικών κ. Σίδερη πέτυχαν την έγκριση για αναχώρηση από την ι. μονή και την επιστροφή του μέσω Θεσ/κης στη Θάσο. Ο κ. Σίδερης με την υπ' αριθ. 5329 διαταγή του προς όλες τις αστυνομικές αρχές γνωστοποίησε ότι ο Γυμνάσιος είναι ελεύθερος να επανέλθει στη Θάσο. Η διαταγή⁷³ αυτή είναι η ακόλουθη: «Αριθ. 5329. Υπουργείο Εσωτερικών. Προς τον Γενικόν Διοικητήν Θράκης. Γνωρίζομεν ότι ο μοναχός Γυμνάσιος πρόκειται να αναχωρήσει εντεύθεν και να εγκατασταθεί εις την πατρίδα του. Ούτος εις ουδεμίαν υπόκειται δίωξιν απολαμβάνων πλήρους ελευθερίας κινήσεων, εκτός εάν μετέλθει το ιατρικόν επάγγελμα, οπότε εφαρ-μοσθήσονται αι οικείαι διατάξεις του ποινικού νόμου. Ο Υπουργός των Εσωτερικών Γ. Σίδερης».

Σε όλες τις εφημερίδες της εποχής του 1930 υπάρχουν περιγραφές του ταξιδιού της επιστροφής του από Πειραιά, Χαλκίδα, Βόλο, Θεσ/κη, Καβάλα και Θάσο. Ιδιαίτερα ο κ. Πριμικίδης με κάθε παρασταστικότητα, και θα έλεγε κανένας με κάθε λεπτομέρεια, μας παρουσιάζει αυτό το ταξίδι του Γυμνάσιου από τον Πειραιά στη Θάσο, μια και ο ίδιος συνόδευε το Γυμνάσιο και από κοντά έζησε στιγμή προς στιγμή όλες τις κινήσεις του Γυμνάσιου. Οι σελίδες αυτές είναι από τις καλύτερες της εργασίας του, γιατί παρουσιάζουν ενδιαφέρον, γράφονται με αντικειμενικότητα, διαφωτίζουν άγνωστες πτυχές της προσωπικότητας του Γυμνασίου.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Από το υλικό των εφημερίδων ξεδίπλωσα λίγες μόνο σελίδες, ικανές όμως να δώσουν την προσωπικότητα του καλόγηρου που με τις θεραπευτικές ικανότητες του αναστάτωσε το πανελλήνιο. Το πέρασμα του, μολονότι ήταν ξαφνικό και μικρής διάρκειας, δεν έμεινε στην αφάνεια, αλλά γνωστοποιήθηκε σ' όλη την Ελλάδα και από παντού έρχονταν στο Θεολόγο ασθενείς για να θεραπευτούν. Ο δ /ντής των «Μακεδονικών Νέων» Β. Μεσολογγίτης, που πήγε στο Θεολόγο και γνώρισε από κοντά το Γυμνάσιο, έγραφε στις 7.8.1930: «Αυτά είδα και αυτά ήκουσα ...Αν αυτά είναι αγυρτείαι, αγύρτης και ο καλό-γηρος. Αν αυτά είναι θεραπείαι, θεραπευτής είναι, όπως θέλετε και όπως νομίζετε...»⁷⁴.

Εμείς σήμερα έχοντας τη δυνατότητα να διασταυρώσουμε όλες τις δημοσιογραφικές πληροφορίες και να αξιολογήσουμε τις ανταποκρίσεις, τις συνεντεύξεις και τις ειδήσεις των ελληνικών εφημερίδων της εποχής του, νομίζουμε ότι ο Γυμνάσιος Λαυριώτης δεν ήταν ούτε αγύρτης, ούτε τσαρλατάνος, ούτε απατεώνας, αλλ' ένας καλοκάγαθος άνθρωπος, ένας ταπεινός καλόγηρος, ένας ανιδιοτελής θεραπευτής ορισμένων μόνο ασθενειών, ένας πρακτικός γιατρός που γνώριζε τη θεραπευτική ιδιότητα των βοτάνων, ένας Θάσιος που τίμησε το όμορφο νησί του και το κατέστησε γνωστό σ' όλη την Ελλάδα και το Εξωτερικό.

__________________

69. «Κήρυξ» Καβάλας, φ. 12 Αυγούστου 1930.

70. Εκτός από τους μοναχούς της ι. μονής Βατοπεδίου που τον περιποιήθηκαν και τον προστάτευσαν.

71. «Ταχυδρόμος» Καβάλας, αριθ. φ. 11710/30-10-1980.

72. «Ταχυδρόμος» Καβάλας, αριθ. φ. 11714/4-11-1980.

73. «Μακεδονικά Νέα», φ. 10 Οκτωβρίου 1930.

74. «Μακεδονικά Νέα» Θεσ/κης, φ. 7 Αυγούστου 1930.