Πάτερ Γυμνάσιος ο Λαυριώτης

Νικολάου Μιχαλόπουλου - Πάτερ Γυμνάσιος ο Λαυριώτης

Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειώσουμε πως όποιος κατόρθωνε να συναντήσει το Γυμνάσιο, πρώτο του μέλημα ήταν να του ζητήσει μια συνταγή για ανάλογη πάθηση του ίδιου ή συγγενικού του προσώπου. Γι' αυτό και ο Γυμνάσιος ήταν φειδωλός στις συνταγές του. Άλλωστε είχε και την πεποίθηση ότι για να θεραπεύσει κάποιον έπρεπε να τον εξετάσει προσωπικά, γιατί, όπως έλεγε, «μόνο οι κομπογιαννίτες θεραπεύουν με τα λόγια». Και αλλού: «Αν δεν ιδώ τον άρρωστο διά να καταλάβω από τι ασθένεια υποφέρει, δεν μπορώ να δώσω καμία συμβουλή και κανένα φάρμακο...»⁵⁹.

Φυσικά ο Γυμνάσιος δεν είχε συνταγές για όλες τις αρρώστιες παρά μόνο για παθήσεις δερματολογικής φύσης, στομάχου, τραυμάτων και, όπως σημειώνει ο Τάσος Λαγουδάκης, «κρατεί τα φάρμακα επιμελώς ταξιθετημένα και ετικετταρισμένα»⁶⁰. Και όταν κουράσθηκε, πιθανόν από τις πολλές περιπλανήσεις και κακουχίες του να εξετάζει ασθενείς, και ίσως, γιατί δεν του δόθηκε σχετική άδεια από το Υπουργείο Υγιεινής, ήθελε, όπως σημειώνει και ο Σωτήρης Γερακούδης, οι συνταγές του να δημοσιευθούν «για να τις χρησιμοποιούν οι άνθρωποι και να μη τρέχουν σ' αυτόν και ταλαιπωρούνται και ξοδεύονται»⁶¹.

Και ο γενικός διοικητής Θράκης κ. Κακουλίδης, που πληροφορήθηκε ότι μερικοί πωλούν συνταγές του Γυμνάσιου, με τηλεγράφημα του προς τον κ. Νομάρχη, τη νομιατρική υπηρεσία, τις διοικήσεις και υποδιοικήσεις χωροφυλακής, παρακαλεί όπως ενεργηθούν αρμοδίως τα δέοντα, κατασχεθούν αι τοιαύ-ται συνταγαί και διωχθούν οι εκδόται και πωληταί αυτών, ως και οι μεσίται παρουσιάσεως ασθενών εις τον καλόγηρον⁶².

6. ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΑ ΘΕΡΑΠΕΥΘΕΝΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΛΟΓΗΡΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ

Όλες οι εφημερίδες της εποχής του 1930 θέλοντας να γίνουν πειστικές στο κοινό για τη θεραπευτική ικανότητα του Γυμνάσιου δημοσιεύουν ονόματα και επιστολές ευγνωμοσύνης ατόμων που θεραπεύτηκαν από τον καλόγηρο. Δεν μπορούμε βέβαια να παραθέσουμε όλα τα ονόματα των θεραπευθέντων, γιατί είναι πολλά. Θ' αναφέρουμε μόνο τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις από κάθε εφημερίδα: Από τον «Κήρυκα» της Καβάλας πληροφορούμαστε ότι θεραπεύτηκαν ο γιος του Παπαράπτη, από τις Καρυές του Αγίου Όρους, και ο Οικονόμου, γραμματέας της ι. μονής Ξηροποτάμου. Από τον «Ταχυδρόμο» της Καβάλας μαθαίνουμε ότι έγιναν καλά δύο μοναχοί της Μεγίστης Λαύρας, που έπασχαν από ελονοσία, ο γιος της χήρας που καταγόταν από τις Σέρρες, ο Στυλιανός Κοντογιωργούδης, από τις Μαριές, που έπασχε από ρα-χίτιδα, ένας εικοσιοκτάχρονος νέος από τη Μάνδρα, που θεραπεύτηκε από έκζεμα προσώπου στη μονή του Οσίου Μελετίου, άλλος ένας νέος στη μονή Οσίου Μελετίου έγινε καλά από παράλυση ποδιών και ο Αθηναίος έμπορος Γεωργα-κόπουλος θεραπεύτηκε από συρίγγιο. Από το «Φως» της Θεσ /νίκης πληροφορούμαστε ότι θεραπεύτηκαν η κόρη της Άννας Δουκαλίδου, που έπασχε από στομαχικό πόνο, και ο Παπαδημητρακόπουλος, εργάτης που είχε κόψει το πόδι του.

Από τα «Μακεδονικά Νέα» της Θεσ/νίκης μαθαίνουμε ότι θεραπεύτηκαν οι εξής: ο καπνεργάτης Ιωάννης Δαγκαλάκης, που ήταν τρελός και έγινε ακόλουθος του, ο Κ. Φωκάς, που έπασχε από φυματίωση κι έγινε ακόλουθος του, ο Νικ. Μαυρίδης, γραμματέας της ι. μητρόπολης Καβάλας, από πτώση στομάχου, ο παντοπώλης Δημ. Ζαχαρόπουλος, από έλκος στομάχου, η γυναίκα του Δημ. Σαρημπαλά, από νεφρίτιδα, η Αθηνά Μίσσιου, από καταρράχτη, η Αλεξάνδρα Σεϊτανίδου, που έπασχε από το πόδι της, ο Καλλινίδης, από παραλυσία ποδιού, ο Αστεριάδης, από βλήμα στους γλουτούς, ο Αχιλλέας Θεολο-γούδης, από ίλιγγο, οι βοσκοί Δημ. Γιαννακούδης και Γεώρ. Παπουτσής, που έπασχαν από φυματίωση, ο κρεοπώλης Εβραίος Μιχέλ, που καταγόταν από τη Δράμα κι έπασχε από λιθίαση, ο Αθανάσιος Αναστασιάδης, ο γιος του Αγγελίδη, ληξίαρχου του δήμου Καβάλας, η γυναίκα του αντιπροέδρου της κοινότητας Θεολόγου Ιωάννη Τζιάτα, που έπασχε από βαρυκοΐα, η Ελισάβετ Τζιρτζιλά, που είχε πρήξιμο στην πλάτη και στο στήθος, ο Πόντης από Χρυσούπολη, ο Γιώργης Σκουραλιώτης, που καταγόταν από το Ατμαζαλή και ήταν άλαλος, ο γιός του Γουλίδου, που είχε κολλημένη την κεφαλή στο δεξί ώμο, ο Παναγιώτης Κωνσταντινίδης από ελονοσία με διόγκωση του σπλήνα. Από ελονοσία θεραπεύτηκαν ο Τηλ. Ζημάρογλου και Ανδρ. Καρακασαλίδης, από Σταυρούπολη, ενώ από την ίδια αρρώστια ο Ιωάννης Μπατάνης, Κατσικα-ρέλης, Κατσαύρενας και Αγκάραλης, που κατάγονταν από το Δαφνώνα Σταυρούπολης. Επίσης θεραπεύτηκε η Ελένη Λιβανού, από λιθίαση, ο παράλυτος γιος του μοιράρχου Χρόνη Δρόσου, από Πειραιά, ο Αμοργιανός ή Μουστάκας, που έπασχε από παραλυσία του δεξιού χεριού, η μανιακή Μαρία Στρατή, η παράλυτη Φωτεινή Τριαντάφυλλου, από Δράμα, η Μαρία Ζωντανού, από νεφρίτιδα, η επιληπτική Μπουζάνα Πάντου, η Ελένη Παπαβασιλείου, παράλυτη από Λιμενάρια, και ο Ευστράτιος Μαλής, που ήταν στομαχικός.

7. Η ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ TOΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΛΑΥΡΙΩΤΗ. ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑΝΕ

Ο δ /ντής των «Μακεδονικών Νέων» Β. Μεσολογγίτης, που πήγε στο Θεολόγο της Θάσου για να συναντήσει προσωπικά τον καλόγηρο και να διασταυρώσει τις θρυλούμενες διαδόσεις, έμεινε έκθαμβος καθώς το μάτι του έπεσε μια μέρα επάνω στον όγκο των επιστολών που είχε δεχθεί ο Γυμνάσιος από διάφορα πρόσωπα απ' όλο τον κόσμο. Φυσικά δεν γνώριζε ανάγνωση και γραφή, αλλά οι περί αυτού γραμματικοί του διάβαζαν τις διάφορες επιστολές των ανθρώπων με τις οποίες ζητούσαν σε τόνο και ύφος παρακλητικό πληροφορίες για την ασθένεια τους.

Από τις διάφορες δημοσιεύσεις δεν φαίνεται αν έστελνε απαντήσεις ο Γυμνάσιος. Πιθανόν οι περί αυτού γραμματικοί να απαντούσαν στις διάφορες επιστολές με την υπόδειξη του Γυμνάσιου, δίνοντας σχετικές πληροφορίες και κυρίως απαντώντας ότι ο Γυμνάσιος ποτέ δεν θεράπευε με αλληλογραφία και ούτε ποτέ έστελνε σχετικές συνταγές, αλλά έπρεπε να έχει ιδία αντίληψη. Στο σημείο αυτό πρέπει να εξάρουμε ιδιαίτερα το γεγονός ότι ο Γυμνάσιος έπαιρνε γράμματα και από το εξωτερικό: Αγγλία, Βουλγαρία, Αμερική, Καναδά. Η εφημερίδα «Κήρυξ» της Καβάλας, στις 30 Ιουλίου 1930, δημοσίευσε την είδηση ότι δέχθηκε δύο επιστολές ομογενών από το Μπρούκλιν και το Μέμφις, που ζητούσαν πληροφορίες για τον καλόγηρο της Θάσου: «αν έχωνται πραγματικής αλήθειας τα διαδιδόμενα περί της θεραπευτικής του δει-νότητος για να έλθουν και αυτοί να θεραπευθούν ο ένας έπασχε από το στομάχι του και ο άλλος από παράλυση των κάτω άκρων».

Και ο I. Πριμικίδης σημειώνει πως όταν ήταν στη μονή του Οσίου Μελετίου Αττικής δέχθηκε πολλές επιστολές από το εξωτερικό, που τον καλούσαν να επισκεφθεί την παροικία τους με έξοδα τους. Μάλιστα, όταν ο ηγούμενος του διάβαζε τις επιστολές, ο Γυμνάσιος του έλεγε να απαντήσει «ότι δεν είναι σε θέση να ταξιδέψει και ότι η μόνη του επιθυμία είναι να επιστρέψει στη Θάσο και να ησυχάσει εκεί»⁶³.

Ο Γυμνάσιος παρ' όλες τις περιπέτειες και τις ταλαιπωρίες που υπέστη δεν θέλει να φύγει από την πατρίδα. Ο ανταποκριτής των «Μακεδονικών Νέων» Καρακωνσταντίνου αφηγείται μια συνέντευξη του με το Γυμνάσιο, στις 6 Αυγούστου 1930, όπου του λέγει: «... Έλαβα τελευταίως δεκάδες επιστολών εκ Βουλγαρίας και μάλιστα εκ μέρους επισήμων, που με καλούν να πηγαίνω εκεί, με υπόσχονται δε ότι θα με υποστηρίξει και η βουλγαρική κοινωνία και η βουλγαρική κυβέρνηση ... Είπα αμαρτία να αφήσω τον τόπο μου, όπου ημπορώ να

__________________

59. «Μακεδονικά Νέα», φ. 28 Ιουλίου 1930.

60. «Μακεδονικά Νέα», φ. 24 Ιουλίου 1930.

61. Βλ. Σωτήρη Γερακούδη, «Η ιστορία της Θάσου», σελ. 160. Πρβλ. και Σοφίας Μυλωνά, ό.π., σελ. 12.

62. «Κήρυξ» Καβάλας, φ. 3 Αυγούστου 1930.

63, «Ταχυδρόμος» Καβάλας, αριθ. φ. 11714/4-11-1980.