Προσφώνησις ἐπί τῆ ἀφίξη τοῦ νέου Μητροπολίτου

Προσφώνησις ἐπί τῆ ἀφίξη τοῦ νέου Μητροπολίτου κ.κ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ εἰς τήν Ἀρχιερατικήν Περιφέρειαν Θάσου, κατά την 20ήν Ἰανουαρίου 2018, ὑπὸ τοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου Θάσου π. Χρήστου Καραπατάκη τέως Ἐκπαιδευτικοῦ Πρωτοβαθμίου καὶ Δευτεροβαθμίου Ἐκπαιδεύσεως.


Κύριοι Βουλευταί.
Κύριε Δήμαρχε.
Ἀξιότιμοι Ἀρχαὶ του τόπου.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί κληρικοί καὶ λαϊκοί.
Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Φιλίππων, Νεαπόλεως καὶ Θάσου κ. ΣΤΕΦΑΝΕ.

Ὁ λαός τῆς Θάσου, τοῦ ἀκριτικοῦ καὶ μοναδικοῦ νησιοῦ τῆς φιλτάτης Μακεδονίας μας, Σὰς ὑποδέχεται σήμερον μὲ αἰσθήματα ξεχωριστῆς χαρᾶς, ἀπεριορίστου ἀγάπης καὶ ἀφοσιώσεως, ἀναφωνῶντας στεντορίᾳ τῇ φωνῆ τὸ «ἈΞΙΟΣ», ὡς τὸν Άξιον Ποιμενάρχην καὶ Ἐπίσκοπόν του, τὸν κυβερνήτην τοῦ σκάφους τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας καὶ σᾶς καλωσορίζει στὴν μικρή κωμόπολιν τοῦ Λιμένος, πρωτεύουσα τῆς Νήσου μας. Μικρή μέν, ἀλλὰ μὲ μεγάλη ἱστορία ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων, ποὺ μαρτυρεῖται ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν τόπο καὶ τὰ μνημεῖα του, ἀρκοῦντος καὶ μόνον ἑνὸς ἁπλοῦ περιπάτου ἐντὸς τῆς κωμοπόλεως διὰ νὰ διαπιστώσῃ κανείς τοῦ λόγου τὸ ἀληθὲς. Τὸ δὲ ἀξιόλογον Μουσεῖον της προβάλλει καὶ ἐπιβεβαιώνει ὅλων αὐτῶν.

Τὸν 7ο π.X. αἰῶνα ἕνας χρησμὸς τοῦ Μαντείου τῶν Δελφῶν ὁδηγεῖ τοὺς Πάριους μὲ ἀρχηγὸν τὸν Τελεσικλή στὴ Θάσο προστάζοντας τους νὰ κτίσουν μίαν πόλιν ποὺ νὰ φαίνεται ἀπὸ παντοῦ. Ἀκολουθούν καὶ ἄλλες ἀποστολές τῶν ἀποίκων μὲ ἀποτέλεσμα πολύ γρήγορα νὰ ἀναδειχθῇ εἰς σημαντική κεντρικήν πόλιν τῆς περιοχῆς. Ἔχει νὰ ἐπιδείξῃ ἀξιόλογον πολιτισμόν εἰς τὰ γράμματα, εἰς τὴν Ἀρχιτεκτονικήν, γραπτήν κεραμικήν καὶ μικροπλαστικήν, εἰς τὴν ποίησιν μὲ τὸν μεγάλο λυρικόν ποιητήν Ἀρχίλοχον ἀπὸ τὴν Πάρο, τὸν πρῶτον Εὐρωπαῖον ποιητήν κατά τὸν Ὀδυσσέα Ἐλύτην, εἰς τὴν μουσικήν, εἰς τήν ζωγραφικήν μὲ τὸν Νησεῦ μαθητήν τοῦ Ζεύξιδος, μεγάλου ζωγράφου τῆς ἀρχαιότητος, τὸν Ἀγλαοφών, τὸν Πολύγνωτον καὶ ἄλλους. Εἰς τὴν γλυπτικήν μὲ τὸν Πυθαγόρα, τὸν Πολύκλειτον καὶ Σωσικλήν.

Ἀποικιοκρατεῖται καὶ ἀποικιοκρατεῖ τῶν γύρω περιοχῶν της. Ὁ Ἱπποκράτης πατέρας τῆς ἰατρικής ἔζησε τρία χρόνια εἰς τήν Θάσον συγγράψας τὸ πρώτον βιβλίον τῶν «Ἐπιδημιῶν» του. Ὁ ἱστορικὸς Θουκυδίδης κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου 424 π.X. μὲ ἑπτά τριήρεις ξεκίνησε ἀπὸ τὴ Θάσο διὰ νὰ ὑπερασπισθῆ τὴν Ἀμφίπολη ποὺ τὴν πολιορκοῦσαν οἱ Σπαρτιάτες ὅμως ἔφτασε ἀργὰ ὅταν ἡ πόλις εἶχε πέσει καὶ διὰ νὰ ἀποφύγῃ τὴν τιμωρία, κατέφυγεν εἰς τὴν ἀποικία τῶν Θασίων Σκαπτή Ύλη καὶ ἐκεῖ συνέγραψεν τὰς ἱστορίας του. Εἰς τὸν μακρύ κατάλογον σπουδαίων Θασίων τὴς ἀρχαιότητος καὶ τῶν σημαντικῶν ἀνθρώπων ποὺ ἔζησαν εἰς τὸ νησί, συμπληρώνουν ὁ Φυσιοδίφης ὁ Ἀνδροσθένης, ὁ ὁποῖος συνόδευσε τὸν Μ. Ἀλέξανδρο εἰς τὴν ἐκστρατείαν του, ἀφοῦ πρῶτα τοῦ εἶχεν ἀνατεθεί ἀπό τὸν μεγάλο στρατηλάτη ή διεύθυνσις τῶν ναυπηγείων τῆς Θάσου καὶ διαπλεύσας μετὰ τοῦ Νέαρχου μέχρι τοῦ ἰνδικοῦ ὠκεανοῦ συνέγραψεν τὸ βιβλίον του «περί παράπλου τῆς Ἰνδικῆς». Ὁ Θάσιος Φιλίσκος ἔγραψεν τὸ «περί μελισσῶν», ὁ Ἀναξίπολις τὸ «περὶ γεωργίας», ὁ Εὐαγῶν τὸ «περὶ ἀγροτικοῦ βίου». Ὁ φυσικός Θρασθακλής ἐξερεύνησε τὶς πηγὲς του Νείλου. Ὁ Ἄβιτος φίλος τοῦ Πλουτάρχου κ.ά.

Τό πλῆθος τῶν ἐκθεμάτων τοῦ Ἀρχαιολογικού Μουσείου τὴς Θάσου μὲ τὶς έπιγραφές, τὰ νομίσματα, τὰ γλυπτά ἀριστουργήματα, τὴν κεραμικήν, ἀφηγοῦνται μὲ τὶς φιλολογικές πηγές τὴν μακραίωνη ἱστορία τοῦ νησιοῦ. Οἱ ἀρχαιολογικοί χῶροι τῆς πόλεως-κράτους μὲ τὰ σωζόμενα τείχη, τὴν Ἀκρόπολιν, τὴν ἀγορά , τό θέατρο, τὸ ὠδεῖο, τὰ ἱερὰ καὶ τὰ δύο λιμάνια μαρτυροῦν τὴν ὕπαρξιν μιᾶς εὐνομουμένης, ἰσχυρῆς πολιτικά, οἰκονομικά καὶ στρατιωτικά πολιτείας. Τόν 5ο αἰῶνα π.Χ., ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἡρόδοτος τὸ εἰσόδημα της Θάσου φθάνει τὰ 300 τάλαντα. Μποροῦμε δὲ νὰ ἀντιληφθοῦμε τί σημαίνει αὐτό τὸ νούμερο, ἂν τὸ συγκρίνουμε μὲ τὸ εἰσόδημα τῆς Ἀθήνας ποὺ στὰ χρόνια τῆς ἀκμῆς της ἔφτανε τὰ 600 τάλαντα. Ξακουστός ὁ Θάσιος οἶνος, τὸ κρασί της, εἰς ὅλο τὸν γνωστό τότε κόσμον. Τὸ μαρτυροῦν ἀμέτρητες ἐπιγραφές εἰς τὰ στόμια τῶν άμφορέων. Τὸ ’χουν ὑμνήσει ὁ Ἀριστοφάνης στὴ «Λυσιστράτη» καὶ τὶς «Ἐκκλησιάζουσες», ὁ Μένανδρος, ὁ Θουκιδίδης, ὁ Λουκιανός, ὁ Δημοσθένης, ὁ Πλούταρχος, ὁ Ξενοφῶν, ὁ Πλίνιος, ὁ Ἀθηναῖος, ὁ Βιργίλιος, ή Κλεοπάτρα. Ὁ ἀρχαιότερος Νόμος (480 -470 π.Χ.) ποὺ ρυθμίζει τὸ εμπόριο καὶ τὴν ποιότητα τοῦ κρασιοῦ, ἐκτίθεται χαραγμένος σὲ ἐπιγραφή τοῦ ἀρχαιολογικού Μουσείου τοῦ νησιοῦ, καταδεικνύοντας τὴν ὑψηλοῦ ἐπιπέδου ὀργάνωση τῆς «πόλεως κράτους». Τὸ 338 ὁ Φίλιππος ὁ Β' καταλαμβάνει τὸ νησί. Συμμετέχουσα ἡ Θάσος στὸ Συνέδριον της Κορίνθου, ἀναγνωρίζει τὸν Φίλιππον ὡς Βασιλέα ὅλων τῶν Ἑλλήνων καὶ ἐκστρατεύει κατά τῶν Περσῶν, καί, ὅπως προείπομεν συμμετέχει εἰς τὴν ἐκστρατείαν τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου εἰς τὰ βάθη τῆς Ἀνατολῆς καὶ μετὰ τὸν θάνατόν του (323 π.Χ.) περιέρχεται τὸν Λυσίμαχο τὸ 287 π.Χ. Ἀπὸ τὸ 148 π.X. ἡ Θάσος ἀνήκει εἰς τὴν Ρωμαϊκήν αὐτοκρατορία, ὅμως τὸ 21 π.Χ. ὁ αύτοκράτορας Ὁκταβιανός παραχωρεῖ στὸ νησί αὐτονομία καὶ τὸ δικαίωμα τῆς κοπῆς δικοῦ του νομίσματος. Τὸ 323 μ.Χ. ὁ Μ. Κωνσταντῖνος ἱδρύει τὸ Ἀνατολικὸν Ρωμαϊκὸν Κράτος καὶ τὸ 330 μ.Χ. ἡ Κωνσταντινούπολις γίνεται πρωτεύουσά του. Η Θάσος ἀποτελεῖ τμῆμα της καὶ μέχρι τὸ 1225 ἔδρα Ἐπισκοπῆς.

Ἀπὸ τὸν 7ο αἰῶνα ἐντείνονται στὸ νησί οἱ πειρατικές ἐπιδρομές μέχρι ποὺ ὁ Νικηφόρος Φωκᾶς συντρίβει τοὺς Σαρακηνούς. Τὸ 1204 ἀρχίζει ἡ Φραγκοκρατία μὲ τὴν ἅλωσιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ οἱ Ἐνετοί καταλαμβάνουν τὸ νησί. Ἐπανέρχεται μὲ τὸν Μιχαήλ Η' Παλαιολόγον εἰς τούς Βυζαντινούς, καὶ ἐναλλάσσεται μὲ τούς Ἐνετούς μέχρι ποὺ καταλαμβάνεται ἀπὸ τούς Ὀθωμανούς. Αὐτοὶ παραχωροῦν στὴ Θάσο ἐσωτερικήν αὐτοδιοίκησιν ἀσκουμένη ἀπὸ ἐντοπίους δημογερογέροντες, ἐνῶ ἰσχύει, ὡς νομικὸς κώδικας ἡ «Ἑξάβιβλος» τοῦ Ἀρμενοπούλου. Τὸ 1813 ἡ Θάσος παραχωρεῖται ἀπὸ τὸν Σουλτᾶνο στὸν Μεχμέτ Ἀλῆ, τὸν Βεζύρη τῆς Αἰγύπτου, ὁ ὁποῖος εἶχε γαλουχηθεῖ στὸν «Ἅγιο Γεώργιον» ἐνδότερον τῆς σημερινῆς ὁμωνύμου Ἐνορίας μου, ὡς ἀνταμοιβή διὰ τὰς Ὑπηρεσίας του μὲ τὴν ὑπ' αὐτοῦ ἀνακατάληψιν τῆς Μέκκας. Τὸ 1821 οἱ Θάσιοι συμμετέχουν εἰς τὴν ἐπανάστασιν μὲ ἀρχηγὸ τὸν προεστό τοῦ Θεολόγου, τὸν Φιλικό, Χατζηγιώργη. Τὸ 1902 τὸ νησί ἐπανέρχεται στὸν Σουλτάνο ἑως τὶς 18 Ὀκτωβρίου τοῦ 1912 ὁπότε ὁ Ἑλληνικὸς στρατὸς ὑπὸ τὸν Ναύαρχον Κουντουργιώτην ἀπελευθερώνει τὸ νησί ἀπὸ τὸν Τουρκικὸ ζυγὸ. Ἔκτοτε οἱ Θάσιοι δίδουν τὸ παρόν εἰς ὅλους τοὺς ἀγῶνες του ἔθνους.

Ἀνέκαθεν ὁ λαὸς της εἰρηνικὸς καὶ εὐγενὴς, πάντοτε ἀναγνωρίζων καὶ ἀποδεχόμενος τὴν πρόοδον, ὑλικὴν καὶ πνευματικὴν. Διὰ τοῦτο καὶ μὲ τὸν ἐρχομόν τοῦ χριστιανισμοῦ διὰ τοῦ οὑρανοβάμωνος Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου μετὰ τῶν συνεργῶν αὐτοῦ Σίλα, Λουκὰ καὶ Τιμοθέου, τοῦ ἐλθόντος πρώτου εἰς τὴν γῆν τῆς Μακεδονίας διὰ τοῦ γνωστοῦ τότε ὁράματος τοῦ ἐν Τρωάδι Μακεδόνος, γρήγορα οἱ κάτοικοί της ἀσπάζονται τὸν Χριστιανισμόν ἀπὸ τὰ Ἀποστολικὰ χείλη τῶν μαθητῶν τοῦ πρώτου μετὰ τὸν Ἕναν γενομένου μετὰ τὴν κλῆσιν του Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν.

Ὅθεν ὁ λαὸς τῆς Θάσου ἐγκαταλείπων τὴν εἰδωλολατρίαν καὶ ἀσπαζόμενος τὸν χριστιανισμὸν, ὀργανοῦται καὶ συντάσσεται κανονικῶς καὶ Ἐκκλησιαστικῶς εἰς τὴν νέαν θρησκείαν τοῦ Χριστοῦ. Συμμετέχει ἐνεργῶς εἰς τὰ τῆς Ἐκκλησίας πράγματα καὶ δὴ μὲ τὸν Ἐπίσκοπόν της Ἀρίσταρχον εἰς τὴν ὑπὸ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου συγκληθεῖσαν Α' Οἰκουμενικήν Σύνοδον ἐν Νικαίᾳ Βιθυνίας της Κωνσταντινουπόλεως. Τὸ 456 εἰς τὴν Σύνοδον τῆς Χαλκιδόνος συμμετέχει ὁ Ἐπίσκοπος Θάσου Ὀνωράτος. Ἀνήκουσα ἡ Θάσος πάντοτε κανονικὼς εἰς τὸν κορμόν τῆς Ἐκκλησίας, παλαιότερον εἰς τὴν ἀρχαίαν Ἐκκλησίαν τῶν Φιλίππων ἀργότερον τῆς Μητροπόλεως Χριστουπόλεως, σημερινῆς Καβάλας, καὶ μέχρι καὶ τῶν νεωτέρων χρόνων διαδοχικῶς εἰς τὰς συσταθεῖσας Ἱερὰς Μητροπόλεις Δράμας, Ἐλευθερουπόλεως καὶ Ξάνθης καὶ ἐχάτως Μαρωνίας καὶ Θάσου μέχρι της ἐπανασυστάσεως τῆς Μητροπόλεως Φιλίππων καὶ Νεαπόλεως τὸ ἔτος 1924 καὶ ἀργότερον τὸ ἔτος 1953, ὡς τῆς Φιλίππων, Νεαπόλεως καὶ Θάσου ἔχουσα, ἐνταχθεῖσα καὶ ή Θάσος ἕως τῆς σήμερον. Μετὰ τὴν Μικρασιατικήν καταστροφήν διὰ μικρόν χρονικόν διάστημα μερικῶν ἐτῶν τοποθετεῖται Μητροπολίτης Θάσου ὁ Γεώργιος Μισαηλίδης μετέπειτα Παραμυθίας τὸ 1932 καὶ ἐν συνεχείᾳ Μητροπολίτης Δράμας τὸ ἔτος 1942 ἕως τὸ 1958. Πρῶτος Μητροπολίτης τὴς Μητροπόλεώς μας καθίσταται ὁ Χρυσόστομος Χατζησταύρου ὁ μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, τὸν ὁποῖον ἐνθυμοῦμαι, νεαρός τότε, ἐπισκεφθέντα τὴν Θάσον καὶ λειτουργήσαντα εἰς τὸν Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ραχωνίου τῆς γενέτειράς μου. Δεύτερος ὁ Ἀλέξανδρος Καντώνης ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἔλαβον καὶ τὴν ἱερωσύνην καὶ τρίτος ὁ προκάτοχός Σας μακαριστός Προκόπιος, ὅστις προσφάτως ἐκκλήθη ἀπὸ τὸν κύριον τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου εἰς τὰς οὐρανίους μονάς.

Αὐτὸ ἦτο καὶ τὸ κορυφαῖο θλιβερό καὶ ἱστορικό γεγονός τοῦ ἀπελθόντος ἔτους τὸ ὁποῖο σημάδεψεν τὴν ζωήν της Μητροπόλεως μας. Τὰ μαῦρα σύννεφα ποὺ προσωρινά φάνηκαν εἰς τὸν ὁρίζοντα διαλύθηκαν πρὶν ἀκόμη σχηματισθοῦν. Τὸ «οὐράνιο τόξο» σύμβολον της ἐλπίδος ξεπρόβαλε μὲ τὴν ἐκλογὴν ἀπὸ τὴν Σεπτήν Ἱεραρχίαν τῆς Ἐκκλησίας μας τοῦ νέου πηδαλιούχου ποὺ πρίν ἀκόμη ἔλθη κοντά μας καὶ ἀναλάβη τὴν διακυβέρνησιν τοῦ σκάφους τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, εἶχε προτρέξει ἡ φήμη ἡ ἀγαθὴ ποὺ ὁμιλοῦσε γιὰ ἕνα νέον Ἱεράρχην, δυναμικόν, μορφωμένον, μὲ ζῆλον καὶ ὁράματα, μὲ ἀγωγὴν καὶ ἦθος. Δεχθήκαμε ἀστραπιαία πάμπολλα μηνύματα έκ τὴς άγιοτόκου Θεσσαλονίκης ἔχοντα τὴν ρῆσιν: «μᾶς πήρατε ὅ,τι καλύτερον ἔχει στὴν ἐποχὴ μας ἡ Θεσσαλονίκη»!

Σεβασμιώτατε πάτερ καὶ Δέσποτα!

Ἡ Θεία Χάρις ἡ τὰ ἀσθενεῖ θεραπεύουσα καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα εἶναι δεδομένη. Ἔτσι θὰ προοδεύῃ «τὸ τοῦ Θεοῦ γεώργιον». Τὸ Πανάγιον Πνεῦμα θὰ Σᾶς καθοδηγῆ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς Σας. Ἔχετε τὸ ἱερατικόν δυναμικόν τὴς Μητροπόλεως μας, ἐμᾶς τοὺς κληρικοὺς μὲ θέλησιν γιά δουλειά. Ἀναμένομεν τὴν καλωσύνην, τὴν στοργὴν, τὴν ἀγάπην σας, τὰς ὁδηγίας σας, τὸν συντονισμόν. Δεχόμαστε μὲ αἰσθήματα σεβασμοῦ τὴν προσφοράν τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ θὰ προσπαθήσουμε νὰ ἀνταποκριθοῦμε μὲ ὑπακοήν καὶ ἀφοσίωσιν εἰς τὸ ὁποῖον κάλεσμά Σας διὰ τὸ καλό τοῦ πληρώματος τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας.

Εἰς τὴν ἀγωνίαν, εἰς τὰ ὁράματα, εἰς τούς ἀγῶνες καὶ εἰς τὰς προσδοκίας Σας θὰ μᾶς ἔχετε κοντὰ Σας. Μαζί ἑνωμένοι θὰ δουλέψουμε μὲ ἐργαλεῖο τὴν ἀγάπη διὰ νὰ ἀνακουφίσουμε τὸν πονεμένο, νὰ δώσουμε φτερά ἐλπίδος εἰς τὸν νέον νὰ περιθάλψουμε τὸν ἀνήμπορο, καὶ κουρασμένο ὁδοιπόρο τῆς ζωῆς.

Ἔχομε τὴν καρδιὰ μας ἀναπαυμένη διότι ἔχουμε τὴν σιγουριὰ ὅτι ἔχετε τὴν πεῖραν τὴν ἀπαραίτητη τὴν ὁποίαν ἀποκτήσατε ἐπὶ σειράν ἐτῶν ἀπὸ τὴν θέσιν τοῦ Πρωτοσυγγέλου εἰς μίαν μεγάλην πόλιν τῆς συμπρωτευούσης τῆς Ἑλλάδος, της Θεσσαλονίκης. Την ὅλην πεῖραν Σας, πλαισιώνουν καὶ τὰ χαρίσματα Σας, ὅπως ἡ λειτουργική καὶ μουσική Σας παιδεία, ἀλλὰ καὶ ἡ θεολογική Σας κατάρτισις.

Σεβασμιώτατε, εὐλογούν τὴν ποιμαντορίαν Σας καὶ Σᾶς καλοσωρίζουν οἱ τοπικοί μας ἅγιοι: Ὁ Ἅγιος νεομάρτυς Ἰωάννης ὁ παῖς ἐκ Μαριῶν ὁ μαρτυρήσας εἰς Κωνσταντινούπολιν ἐπὶ Τουρκοκρατίας, ὡς ἐπίσης καὶ ὁ Δανιήλ ὁ μονάσας εἰς τὸ νησάκι της Κραμβούσας καὶ οἱ Λουκὰς καὶ Εὐθύμιος. Τὰ Μοναστήρια μας τῆς Παναγίας τῶν Μαριῶν καὶ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος Καζαβητίου προσδοκοῦν εἰς τὴν μέριμνάν Σας.

Σᾶς καλωσορίζουν οἱ ἱστορικοί Ναοί, τὰ πανάρχαια καὶ νέα τῆς εὐσεβείας τῶν Θασίων Ἐξωκκλήσια.
Μὲ αὐτὰς τὰς σκέψεις σεβασμοῦ, τιμῆς καὶ ἐμπιστοσύνης, Σᾶς καμαρώνουμε σήμερα στόν θρόνο, καὶ Σᾶς ὑποδεχόμεθα στόν τόπο μας καὶ στὶς καρδιές μας μὲ αἰσθήματα ἀνυπόκριτου χαράς καὶ εἰλικρινοῦς ἀγάπης.

Εὐχόμεθα τὰ ἔτη Σας νὰ εἶναι πολλά καὶ καλλίκαρπα. Ὁ Θεός νὰ φυλάττει τὴν Ὑγείαν Σας ἀδιάπτωτον. Εὐχόμεθα νὰ ξεπεράσετε τὰς προδοκίας μας.

Ὡς σύμβολο ἀγάπης καὶ σεβασμοῦ καὶ εἰς ἀνάμνησιν τῆς διὰ πρώτην φοράν ἐλεύσεώς Σας εἰς τὸ νησί μας, εἰς τὴν Δ' Ἀρχιερατικήν Περιφέρειαν τῆς Θάσου, δεχθῆτε, παρακαλῶ, ἕνα Πετραχείλιον μετὰ μικροῦ Ὠμοφορίου, ἀπὸ τὴν ἐνταῦθα Ἐνορίαν τοῦ Ἁγίου Νικολάου, τὸ ὁποῖον θὰ Σᾶς ἐνχειρίσῃ ὁ Ἐφημέριος αὐτῆς π. Βασίλειος Ἀγγέλου.

Εἰς πολλά ἔτη Δέσποτα, Ἄξιος!