Η ελληνική επανάσταση του 1821

Ιωάννης Καποδίστριας, ο 1ος κυβερνήτης

Φίλοι-ες εύχομαι σε όλους το 2023 να είναι μία δημιουργική και ευλογημένη χρονιά, για τον καθένα μας αλλά και για την πατρίδα μας. Με την χάρη του Θεού μας, φτάσαμε στο 12ο και τελευταίο (για την τρέχουσα περίοδο) κείμενό μας, για την τόσο μοναδική, ηρωική προσπάθεια των προγόνων μας, να ελευθερώσουν την πατρίδα μας. Όταν άρχισε δειλά-δειλά να φαίνεται στον ορίζοντα, η πιθανότητα δημιουργίας του νέου ελληνικού κράτους, όλοι ομόφωνα, ξένοι και έλληνες επέλεξαν τον Ιωάννη Καποδίστρια, ως 1ο κυβερνήτη της χώρας μας. Άλλωστε δεν υπήρχαν και πολλοί υποψήφιοι, γιατί η κατάσταση ήταν επιεικώς τραγική. Χαρακτηριστικά τα λόγια του ιδίου, προς τον Γεωργάκη Μαυρομιχάλη: «Ως ψάρι εις το δίχτυ σπαράζει εις πολλούς κινδύνους ακόμη η ελληνική ελευθερία. Μου εδώσατε τους χαλινούς του κράτους. Τίνος κράτους; Μετρούμε εις τα δάκτυλα την επικράτειαν μας».

Οι φιλέλληνες

Μετά από την αναγκαστική διακοπή (ασθένεια), της καταγραφής των σκέψεών μας, για το μεγάλο έπος της ελληνικής επανάστασης του 1821, ήρθε η στιγμή να συνεχίσουμε και να πούμε δύο λόγια για τους Φιλέλληνες.

Ας θυμηθούμε τι ανάφερε ο γέρος του Μωριά: «Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς. Ημείς αν δεν είμεθα τρελοί, δεν εκάναμε την επανάσταση». Τρελός, λοιπόν, πρέπει να ήταν κάποιος, για να ορθώσει το ανάστημα του, ενάντια στην τότε Οθωμανική δυναστεία. Μήπως και τώρα δεν είναι «τρέλα», να πας κόντρα στην «νέα» καταστρατήγηση των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Αυτή όμως η λεγόμενη τρέλα των Ελλήνων, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης, για αρκετούς ζωγράφους και λογοτέχνες της Ευρώπης και της Αμερικής, τους οποίους αποκαλούμε Φιλέλληνες. Με τον όρο φιλέλληνας (φίλος +Έλλην), χαρακτηρίζεταικάποιος, ο οποίος συμπαθεί και στηρίζει την Ελλάδα.

Το Μεσολόγγι και η Νάουσα

Μετά από την προσωπική μου περιπέτεια, με την χάρη του Θεού, είμαστε εδώ στο μετερίζι, συνεχίζοντας την καταγραφή των φορέων και προσωπικοτήτων, που έπαιξαν σημαίνοντα ρόλο στην προετοιμασία του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821. Οφείλουμε, να αναφερθούμε σε δύο πόλεις σύμβολα της επανάστασης. Το Μεσολόγγι και την Νάουσα.

Μεσολόγγι, η πόλη που γράφτηκε η έννοια της ελευθερίας, της αυτοθυσίας και της γενναιότητας. Τρία χρόνια μετά την αποτυχημένη απόπειρα κατάληψης του Μεσολογγίου, από τους Κιουταχή και Ομέρ Βρυώνη, ο σουλτάνος επανήλθε με νέο σχέδιο. Ανάθεσε και πάλι στον Κιουταχή να καταλάβει την πόλη. Με μία πανίσχυρη στρατιά 20.000 ανδρών ξεκίνησε από τα Τρίκαλα και έφτασε στην ηρωική πόλη στις 15 Απριλίου 1825.

Αμέσως άρχισε η πολιορκία της πόλεως, η οποία μπορεί να χωρισθεί σε δύο περιόδους: α) 15 Απριλίου έως 12 Δεκεμβρίου 1825 και β) 25 Δεκεμβρίου 1825 έως τις Απριλίου 1826. Την οργάνωση της άμυνας ανέλαβε τριμερής επιτροπή υπό τους Ιωάννη Παπαδιαντόπουλο, Δημήτριο Θέμελη και Γεώργιο Καναβό. Η οχύρωση της πόλεως μετά την πρώτη πολιορκία είχε βελτιωθεί. Η τάφρος έγινε βαθύτερη, η περίβολος ενισχύθηκε με πύργους και άλλα οχυρωματικά έργα, πάνω στα οποία τοποθετήθηκαν 48 τηλεβόλα και 4 βομβοβόλα.

Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα και η Μαντώ Μαυρογένους

Με την χάρη του Θεού συνεχίζουμε και ολοκληρώνουμε, τον 2ο κύκλο της παρουσίασης της ελληνικής επανάστασης του 1821. Η ελληνική κοινωνία από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα σέβεται την γυναίκα. Τρανή απόδειξη αποτελεί, η ανάδειξη δύο γυναικείων μορφών κατά την επανάσταση του 1821, της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας και της Μαντούς Μαυρογένους.

Η Μπουμπουλίνα βαπτίστηκε μέσα στη φυλακή της Πόλης, γιατί η οικογένειά της, κατηγορήθηκε για ανάμειξη στην αποτυχημένη επανάσταση του Ορλώφ. Μετά τον θάνατο του πατέρα της (Πινότση Στ.) αποφυλακίστηκε και μετακόμισε αργότερα στις Σπέτσες. Σε ηλικία 26 ετών μένει χήρα με τρία παιδιά γιατί ο σύζυγός της, Γιάννουζας Δημήτριος, σκοτώθηκε σε συμπλοκή με Αλγερινούς πειρατές, το 1797. Το 1801 παντρεύεται σε 2ο γάμο τον Μπούμπουλη Δημήτριο. Από εδώ παίρνει το επίθετο. Δυστυχώς, όμως, και αυτός σκοτώνεται από τους πειρατές το 1811 και μένει χήρα με 6 παιδιά.

Στην Κωνσταντινούπολη το 1819, φαίνεται να μυήθηκε στην Φιλική εταιρεία (στον κατώτερο βαθμό μύησης, μιάς και οι γυναίκες δεν γίνονταν δεκτές). Αμέσως έδωσε εντολή να ναυπηγηθεί το πλοίο «Αγαμέμνων». Το οποίο είχε μήκος περίπου 34 μέτρα και ήταν εξοπλισμένο με 18 κανόνια. Αποτελούσε το μεγαλύτερο πλοίο που έλαβε μέρος στην επανάσταση. Υπερασπιζόμενος το Άργος σκοτώνεται από τους Τούρκους ο γιος της, Γιάννος Γιάννουζας. Εικόνα απαράμιλλης διεθνιστικής αγάπης αποτελεί η εικόνα της πάνω στο λευκό της άλογο, να σώζει τα χαρέμια του Χουρσίτ-πασά στην πολιορκημένη  Τρίπολη, από την οργή των επαναστατών. Κίνηση, που έκανε τεράστια εντύπωση στο γυναικείο πληθυσμό της Ευρώπης. Το 1824 Έλληνες σκοτώνουν άνανδρα τον γαμπρό της Πάνο Κολοκοτρώνη και εκδιώκεται, γιατί υποστήριξε τον συμπέθερό της Θ. Κολοκοτρώνη. Τόσο ήταν το μένος των «πολιτικών», που της αφαίρεσαν ένα μικρό κομμάτι γης που την έδωσε ως δώρο, η προηγούμενη κυβέρνηση.