Η ελληνική επανάσταση του 1821

Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα και η Μαντώ Μαυρογένους

Με την χάρη του Θεού συνεχίζουμε και ολοκληρώνουμε, τον 2ο κύκλο της παρουσίασης της ελληνικής επανάστασης του 1821. Η ελληνική κοινωνία από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα σέβεται την γυναίκα. Τρανή απόδειξη αποτελεί, η ανάδειξη δύο γυναικείων μορφών κατά την επανάσταση του 1821, της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας και της Μαντούς Μαυρογένους.

Η Μπουμπουλίνα βαπτίστηκε μέσα στη φυλακή της Πόλης, γιατί η οικογένειά της, κατηγορήθηκε για ανάμειξη στην αποτυχημένη επανάσταση του Ορλώφ. Μετά τον θάνατο του πατέρα της (Πινότση Στ.) αποφυλακίστηκε και μετακόμισε αργότερα στις Σπέτσες. Σε ηλικία 26 ετών μένει χήρα με τρία παιδιά γιατί ο σύζυγός της, Γιάννουζας Δημήτριος, σκοτώθηκε σε συμπλοκή με Αλγερινούς πειρατές, το 1797. Το 1801 παντρεύεται σε 2ο γάμο τον Μπούμπουλη Δημήτριο. Από εδώ παίρνει το επίθετο. Δυστυχώς, όμως, και αυτός σκοτώνεται από τους πειρατές το 1811 και μένει χήρα με 6 παιδιά.

Στην Κωνσταντινούπολη το 1819, φαίνεται να μυήθηκε στην Φιλική εταιρεία (στον κατώτερο βαθμό μύησης, μιάς και οι γυναίκες δεν γίνονταν δεκτές). Αμέσως έδωσε εντολή να ναυπηγηθεί το πλοίο «Αγαμέμνων». Το οποίο είχε μήκος περίπου 34 μέτρα και ήταν εξοπλισμένο με 18 κανόνια. Αποτελούσε το μεγαλύτερο πλοίο που έλαβε μέρος στην επανάσταση. Υπερασπιζόμενος το Άργος σκοτώνεται από τους Τούρκους ο γιος της, Γιάννος Γιάννουζας. Εικόνα απαράμιλλης διεθνιστικής αγάπης αποτελεί η εικόνα της πάνω στο λευκό της άλογο, να σώζει τα χαρέμια του Χουρσίτ-πασά στην πολιορκημένη  Τρίπολη, από την οργή των επαναστατών. Κίνηση, που έκανε τεράστια εντύπωση στο γυναικείο πληθυσμό της Ευρώπης. Το 1824 Έλληνες σκοτώνουν άνανδρα τον γαμπρό της Πάνο Κολοκοτρώνη και εκδιώκεται, γιατί υποστήριξε τον συμπέθερό της Θ. Κολοκοτρώνη. Τόσο ήταν το μένος των «πολιτικών», που της αφαίρεσαν ένα μικρό κομμάτι γης που την έδωσε ως δώρο, η προηγούμενη κυβέρνηση.

Ο Κων/νος Κανάρης και ο Ανδρέας Μιαούλης

Συνεχίζοντας τον 2ο κύκλο της παρουσίασης της ελληνικής επανάστασης του 1821, πρέπει να τονιστεί, ότι η επιτυχής έκβαση του αγώνα, οφείλεται σε μεγάλο ποσοστό, στην σχέση του Έλληνα με την θάλασσα. Δύο καπετάνιοι που ξεχώρισαν, ήταν ο Κων/νος Κανάρης και ο Ανδρέας Μιαούλης.

Ας ξεκινήσουμε την γνωριμία μας με τον Κωνσταντίνο Κανάρη.

O εθνικός μας «Μπουρλοτιέρης» είναι, κατά τον ποιητή Αριστομένη Προβελέγγιο, «η ζωντανή σημαία του Γένους». Γεννήθηκε το 1793 ή 1790 στα ένδοξα Ψαρά. Το Κανάρης είναι ψευδώνυμο, Σπηλιωτέας είναι το πραγματικό του. Η ζωή του, από μικρό παιδί, είναι η θάλασσα, όπου μαθαίνει όλα τα μυστικά της. Αγαπούσε με όλη την καρδιά του, την Εκκλησία και την πατρίδα μας. Ήταν τακτικότατος στο ναό του Αγ. Νικολάου, που τον είχε προστάτη του.

Άγνωστο ποία εκπαίδευση έλαβε. Παντρεύεται το 1817, τη Δέσποινα Μανιάτη, όμορφη θυγατέρα του εύπορου Ψαριανού πλοιοκτήτη, αγωνιστή της επανάστασης. Ήταν μαζί για εξήντα και πλέον χρόνια. Απέκτησαν επτά παιδιά (έξι αγόρια και μία θυγατέρα). Τα τρία από αυτά (Νικόλαος, Θεμιστοκλής και Αριστείδης) σκοτώθηκαν στο πεδίο των μαχών.

Ο Ιωάννης Μακρυγιάννης και ο Οδυσσέας Ανδρούτσος

Συνεχίζοντας τον 2ο κύκλο της παρουσίασης της ελληνικής επανάστασης του 1821, θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ένα πέρασμα μέσα από τα μονοπάτια της γνώσης και θα παρουσιάσουμε δύο λαμπρούς αγωνιστές. Τον στρατηγό Μακρυγιάννη και τον ξακουστό Οδυσσέα Ανδρούτσο.

Ας ξεκινήσουμε με το στρατηγό Μακρυγιάννη.

Ότι και να γράψουμε για αυτόν θα είναι λίγα. Γεννήθηκε το 1797 στο Αβορίτι της Δωρίδας, από φτωχούς γονείς. Το πραγματικό του επίθετο είναι Τριανταφύλλου. Τον αποκαλούσαν «Μακρυγιάννη» για το ψηλό του ανάστημα. Το 1804 έμεινε ορφανός, σκοτώθηκε ο πατέρας του. Το 1820 μυήθηκε στη Φιλική εταιρεία. Συμμετέχει ενεργά σε μάχες που έκριναν την εξέλιξη της Επανάστασης του ’21. Εξαιρετικά σημαντική υπήρξε η συμβολή του, στην ιστορική για τα αποτελέσματά της, μάχη των Μυλών, όπου ο Ιμπραήμ πασάς υπέστη πανωλεθρία και αναγκάστηκε να υποχωρήσει (Ιούνιος 1825). Τραυματίστηκε σοβαρά όχι μόνο στην αναφερόμενη μάχη αλλά στο «Σερπετζέ». Με την κάθοδο του Καποδίστρια διορίζεται αρχηγός της Εκτελεστικής δύναμης στο Μοριά. Δυστυχώς και αυτός δεν διέφυγε τον πειρασμό να «στεναχωρήσει» τον πρώτο Κυβερνήτη του ελληνικού κράτους.

Γεώργιος Καραϊσκάκης

Συνεχίζοντας τον 2ο κύκλο της παρουσίασης της ελληνικής επανάστασης του 1821, θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε τον γιο της μοναχής, τον Γεώργιο Καραϊσκάκη, τον στρατηγό, που με την χάρη του Θεού έπαιξε κυρίαρχο ρόλο, στην εδραίωση του κοινού αγώνα για την ελευθερία του γένους και έδρασε κυρίως στη Ρούμελη της Στερεάς Ελλάδας.

Γεννήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 1780 (ή 1782) στο Μαυρομάτι Καρδίτσας και ήταν καρπός της σχέσης, του αρματολού Δημήτρη Καραΐσκου και της μοναχής Ζωής Ντιμισκή, αδελφής του κλέφτη Κώστα Ντιμισκή και εξαδέλφης του οπλαρχηγού Γώγου Μπακόλα. Μεγάλωσε με τους θετούς γονείς του, μία οικογένεια Σαρακατσάνων, αφού η μητέρα του, τον εγκατέλειψε, μην αντέχοντας τον διασυρμό και πέθανε όταν ο γιος της ήταν μόλις 8 ετών. Αυτός ο «γιος της καλόγριας» κληρονόμησε τον ανυπότακτο χαρακτήρα της μητέρας του και την παροιμιώδη βωμολοχία του αρματολού πατέρα του.